Jestem przekonany, że zarówno trzymanie się poprawnej polszczyzny, jak i częste operowanie zapożyczeniami, w obecnych czasach uchodzi za żałosne. O tych pierwszych myślimy że się wywyższają, ci drudzy z kolei to dzieci korporacji i mediów. Dla osoby pragnącej być zwykłym człowiekiem, nie pozostaje nic innego jak być gdzieś pomiędzy tymi grupami. Mnie osobiście zapożyczenia denerwują niemożliwie. Gdy tylko usłyszę w telewizji słowa w stylu "fejs", "słitfocia", "wykon" itd. przełączam program. Z drugiej strony byłbym kłamcą, gdybym powiedział, że sam zapożyczenia nigdy nie użyłem. Język się zmienia, to naturalny i nieodwracalny proces. Wydaje mi się także, że to jakiej formy używamy - tej konserwatywnej czy nowoczesnej - nie ma znaczenia. Problemami jest bardziej to, że ludzie generalnie tracą umiejętność składania zdań, a przy tym mówią za dużo, chcieliby podzielić się wszystkim, skomentować każde postępowanie, pochwalić się tym, że zjadło się czekoladę albo że 'lajkuje' się słoneczny dzień. Ja jestem człowiekiem, który zamiast składać piękne zdania lub formułować myśli z użyciem zapożyczeń, woli wzorcowo pomilczeć, bo cisza jest czasami bardziej wymowna niż najpiękniejsze słowa.

Jestem przekonany, że zarówno trzymanie się poprawnej polszczyzny, jak i częste operowanie zapożyczeniami, w obecnych czasach uchodzi za żałosne. O tych pierwszych myślimy że się wywyższają, ci drudzy z kolei to dzieci korporacji i mediów. Dla osoby pragnącej być zwykłym człowiekiem, nie pozostaje nic innego jak być gdzieś pomiędzy tymi grupami. Mnie osobiście zapożyczenia...

Myślę, że nie ma przesady w stwierdzeniu, że nie istnieje taka osoba, która nie popełniałaby błędów językowych. Pytanie tylko czy staramy się nad tym pracować. W sytuacjach formalnych zdecydowanie należy się pilnować i dbać o poprawność językową, ale język to przede wszystkim narzędzie komunikacji, więc w dobie komputerów i zawrotnego tempa życia nie widzę przeszkód by i naszą prywatną komunikację przyspieszyć, np. w czasie rozmowy na fejsie używać emotek czy skrótowców. Wszystko jest dla ludzi, a korzystanie z zapożyczeń to może być niezły fun! Najważniejszy jest umiar i by zabawa językiem pozostawała w granicach dobrego smaku.

Myślę, że nie ma przesady w stwierdzeniu, że nie istnieje taka osoba, która nie popełniałaby błędów językowych. Pytanie tylko czy staramy się nad tym pracować. W sytuacjach formalnych zdecydowanie należy się pilnować i dbać o poprawność językową, ale język to przede wszystkim narzędzie komunikacji, więc w dobie komputerów i zawrotnego tempa życia nie widzę przeszkód by i...

„selfies na fejsie” ? Waszmość państwo raczą żartować! Azaliż nie po to taki trudny język jako dziecięcia przyswajać nam przyszło, abyśmy się nim stosownie posługiwać w dorosłości mogli? Niegodnym jest tedy obce słowa niczym nieociosany kołek w polskie zdania dla wygody wbijać. Raczej sczeznę niż ulegnę tyranii pospolitych gustów. Wobec przejawów lekceważenia rodzimych wyrazów żywię najgłębszą awersję.

A tak na poważnie, przemawia do mnie bardzo zdanie Jerzego Bralczyka, który powiedział kiedyś, że zapożyczeń nie należy się bać, bowiem język polski przyjmował obce wyrazy już od dawna, od łaciny począwszy i jest to naturalna kolej rzeczy. Szkoda tylko, że inne języki od polskiego nie czerpią w tym samym stopniu...

„selfies na fejsie” ? Waszmość państwo raczą żartować! Azaliż nie po to taki trudny język jako dziecięcia przyswajać nam przyszło, abyśmy się nim stosownie posługiwać w dorosłości mogli? Niegodnym jest tedy obce słowa niczym nieociosany kołek w polskie zdania dla wygody wbijać. Raczej sczeznę niż ulegnę tyranii pospolitych gustów. Wobec przejawów lekceważenia rodzimych...

Mam taki swój twist słownictwa.
1. Do znajomych "Mocium Panie" to raczej "tandeta" więc mówimy "siema" ;)
2. Do wykładowcy "Siema" to już ujma na honorze, wiec poprawna polszczyzna jest w użytku.
3. Wziąść zamiast wziąć, poszłem zamiast poszedłem.. to już poniżej krytyki.
Każdy z nas swój rozum ma. O ile dzieci mogą nie rozumieć niektórych słów i źle używać czy brać zapożyczenia o tyle dorośli winni je poprawiać i sami uważać. Nasz jeżyk długą ma historię i nie po to tyle siego broniło by teraz po 3 miesiącach za granicą "ju noł ja byłam 5 monts za granicą I nie rozumiem you". Ale nie tylko w mówieniu mamy problemy. Pisanie idzie jeszcze gorzej. Jakieś skróty czy braki ą,ę to codzienność. Pod tym względem powinniśmy brać przykład z Francuzów. Oni nie chcą uczyć się innych języków, jeśli ktoś do nich przyjeżdża ma mówić w ich języku. A Polacy co robią? Polacy tłumaczą na obce języki nawet nazwy ulic.

Mam taki swój twist słownictwa.
1. Do znajomych "Mocium Panie" to raczej "tandeta" więc mówimy "siema" ;)
2. Do wykładowcy "Siema" to już ujma na honorze, wiec poprawna polszczyzna jest w użytku.
3. Wziąść zamiast wziąć, poszłem zamiast poszedłem.. to już poniżej krytyki.
Każdy z nas swój rozum ma. O ile dzieci mogą nie rozumieć niektórych słów i źle używać czy brać...

Kaja szczupła niska cicha blondynka z niebieskimi , która przez całe życie słucha się ojca i matki po to żeby mogła żyć na wysokim szczeblu społecznym .
Kaja przez całe życie uczy się dykcji i studiuje wiele języków i przedmiotów ścisłych .
Pewnego dnia w parku poznaję Aleksa .
Aleks jest jej zupełnym przeciwieństwem jest głośny niegrzeczny w jego papierach jest zapisane o kradzieżach i bójkach .
Kaje po mimo to coś zauroczyło .
Kaja zaczyna się spotykać z Aleksem ale na razie jako przyjaciele ale potem zaczyna się to przeobrażać w inne uczucie .
W tedy Kaja wie czego chce i po co żyje a Aleks też wie że to właśnie z nią chce układać życie .

Kaja szczupła niska cicha blondynka z niebieskimi , która przez całe życie słucha się ojca i matki po to żeby mogła żyć na wysokim szczeblu społecznym .
Kaja przez całe życie uczy się dykcji i studiuje wiele języków i przedmiotów ścisłych .
Pewnego dnia w parku poznaję Aleksa .
Aleks jest jej zupełnym przeciwieństwem jest głośny niegrzeczny w jego papierach jest zapisane o...

Język polski jest tak pięknym językiem, że staram się (na ile mogę) dbać o to, żeby był używany tak jak używany być powinien. Bardzo przeszkadzają mi różnego rodzaju zapożyczenia z innych języków. Dlaczego komentatorzy podczas meczu używają takich słów jak na przykład pressing. Jestem osobą posługującą się sprawnie językiem angielskim i potrafię to zrozumieć, ale mój tato, ogromny fan piłki nożnej przy pierwszym zetknięciu z takim słowem był zdezorientowany. Następną rzeczą, która jest zbędna w obecnej komunikacji (najczęściej stosowanej u młodzieży) są skrót. Dzieciaki używają ich nagminnie i brzmią one następująco: kc, nwm, ock, wtf (to tylko kilka, które potrafiłam rozszyfrować). No ludzie, czy dwie sekundy to za dużo, żeby napisać ,,nie wiem'' zamiast śmiesznego ,,nwm''? Jeśli my, dorośli nie zadbamy o to, żeby pielęgnować nasz język, to niedługo będzie on ewoluował, ale niestety w nieodpowiednią stronę. Dlatego warto pamiętać, żeby coś wziąć, a nie wsiąść i żeby włączyć, a nie włańczać.

Język polski jest tak pięknym językiem, że staram się (na ile mogę) dbać o to, żeby był używany tak jak używany być powinien. Bardzo przeszkadzają mi różnego rodzaju zapożyczenia z innych języków. Dlaczego komentatorzy podczas meczu używają takich słów jak na przykład pressing. Jestem osobą posługującą się sprawnie językiem angielskim i potrafię to zrozumieć, ale mój tato,...

Należę do pokolenia, dla którego zapożyczenia językowe (szczególnie te z języka angielskiego) stały się po prostu codziennością i trudno ich uniknąć w swoich wypowiedziach.
Dodatkowo pracując w korporacji do mojego powszedniego języka weszło wiele anglicyzmów, którymi operuję każdego dnia. No bo przecież - kto mówi „ostateczny termin”, zamiast deadline czy też „odpisz natychmiast” w miejsce krótkiego ASAP. Niestety „korpomowa” weszła nam również do jezyka potocznego, nawet wśród osób, które na co dzień nie mają nic wspólnego z pracą w korporacji.
Sądzę, że są pewne zapożyczenia językowe, które na dobre juz weszły do naszego słownicta i raczej nie chciałabym ich zmieniać. Bo jak inaczej powiemy na selfie, stretching czy smartfon? Wydaje mi się, że cięzko znaleźc na nie dobre polskie tłumaczenie, które nie byloby idotyczną kalką językową. Myślę, że niektóre anglicyzmy już z nami zostaną, tak jak zostały kiedys znami germanizmy, latynizmy, itd. W końcu co byśmy dziś zrobili bez keczupu, ratusza czy fryzjera?
Mam jednak problem z bezpośrednimi tłumaczeniami wyrazów, typu: „handluj z tym” (deal with it), wygrać internety (win the internet), czy koszmarne zastosowanie słowa „epicki: „to było epickie” (it was epic) albo „epicka porażka” (epic fail). Szczególnie te ostatnie wyrażenie boli nabardziej, mając na uwadze jakie jest rzeczywiste znaczenie tego słowa w języku polskim (za SJP: „epika «jeden z trzech rodzajów literackich, obejmujący utwory, których podstawową formę wypowiedzi stanowi narracja»). Przyznaję, ze po moim długim pobycie w Stanach sama byłam niejodnokrotnie twórcą (a może ofiarą?) takich kalek. Często chciałam powiedzieć: „you made my day” i z racji dbałości o czystość języka mówiłam „zrobiłeś mi dzień”, co brzmiało niedorzecznie.
Uważam, że wspomniane kalki, czy też zapożyczenia są współczesnym utrapieniem językowym, jednakże trzeba mieć na uwadze, że anglicyzmy to czasem nie tylko moda a konieczność i ciężko by się było bez nich obejść w dzisiejszym świecie.

Należę do pokolenia, dla którego zapożyczenia językowe (szczególnie te z języka angielskiego) stały się po prostu codziennością i trudno ich uniknąć w swoich wypowiedziach.
Dodatkowo pracując w korporacji do mojego powszedniego języka weszło wiele anglicyzmów, którymi operuję każdego dnia. No bo przecież - kto mówi „ostateczny termin”, zamiast deadline czy też „odpisz...

Pracuję jako programistka, a w tym zawodzie nie sposób uniknąć zapożyczeń. Często przychodzi mi coś zcommitować, pushnąć lub pullnąć, a dropdowny, gridy, comboboxy i viewsy to moja codzienność. Na większość z tych określeń po prostu nie ma polskiego odpowiednika, część go posiada, ale rzadko ktoś go używa. Języki programowa są różne, ale można powiedzieć, że wszyscy programujemy po angielsku. Nazwy zmiennych, komentarze, nazwy plików odwzorowują przeznaczenie tychże, dlatego najłatwiej używać polsko-angielsko-developerskiej mieszanki. No właśnie, w zasadzie to powinnam w pierwszym zdaniu napisać "developerem" a nie programistką.
W rozmowach z innymi ludźmi (czytaj: nie developerami) staram się używać nie tylko słów potocznych i popularnych, ale także tych, uchodzących za górnolotne, nieco archaiczne. Kocham polski język i uważam go za niezwykle bogaty. Szkoda by było zapomnieć o wielu określeniach, które jak żadne inne pasują do kontekstu, tylko dlatego, że przestały być popularne. Trzeba jednak umiejętnie dobierać język do sytuacji i okoliczności, bo chociaż słowa "bynajmniej" używam swobodnie w rozmowie, to "tudzież" w smsie wywołuje u mnie uśmiech politowania.

Pracuję jako programistka, a w tym zawodzie nie sposób uniknąć zapożyczeń. Często przychodzi mi coś zcommitować, pushnąć lub pullnąć, a dropdowny, gridy, comboboxy i viewsy to moja codzienność. Na większość z tych określeń po prostu nie ma polskiego odpowiednika, część go posiada, ale rzadko ktoś go używa. Języki programowa są różne, ale można powiedzieć, że wszyscy...

Oczywiście, że używam zapożyczeń, na nic zdają się moje wysiłki, bo język polski wie lepiej! Nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy, polszczyzna składa się w dużej mierze z zapożyczeń, które dotarły do nas wieki temu. Gdyby nie one, brakowałoby nam narzędzi do komunikacji i utonęlibyśmy w formach opisowych. O ile dalibyśmy radę krawatowi przerabiając go na zwis męski ozdobny, o tyle z takim komputerem, kościołem, antykwariatem czy wójtem mogłoby być trudniej. Nie chcemy tego przyjąć do wiadomości, ale zapożyczenia były, są i będą nam potrzebne. A to, że selfie, lajkowanie i shopping są dla nas obce, to tylko kwestia czasu...

Oczywiście, że używam zapożyczeń, na nic zdają się moje wysiłki, bo język polski wie lepiej! Nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy, polszczyzna składa się w dużej mierze z zapożyczeń, które dotarły do nas wieki temu. Gdyby nie one, brakowałoby nam narzędzi do komunikacji i utonęlibyśmy w formach opisowych. O ile dalibyśmy radę krawatowi przerabiając go na zwis męski...